“Ég greindist með staðbundið leghálskrabbamein tvítug. Fékk aftur frumubreytingar tæplega þrítug og fór í keiluskurð nr. 2. Beið í þrjá mánuði sl. áramót eftir tíma hjá lækni til sýnatöku,” segir Hildur Lilliendahl Viggósdóttir feministi og starfsamaður Reykjavíkurborgar.
“Fjórum mánuðum eftir þann tíma fékk ég bréf um að sýnið væri ónýtt og ég ætti að fara aftur í sýnatöku innan þriggja mánaða frá síðustu sýnatöku. Rétt að taka fram að því bréfi fylgdi því miður engin tímavél svo ég gat ekki orðið við því. Fór aftur eins hratt og ég gat og minn góði læknir merkti sýnið mitt í algjöran forgang vegna fyrri sögu en ég hef samt ekki nokkra einustu hugmynd um hvort eða hvenær niðurstöður gætu mögulega borist eða hvað gæti verið að grassera í leghálsinum mínum eða víðar meðan ég bíð. Þetta er óþolandi helvítis helvíti og hvenær ætlum við að taka heilsu kvenna alvarlega ef ekki með Svasva sem heilbrigðisráðherra? Bara aldrei?”
